۱ بِنْمای رُخ که باغ و گُلِسْتانَم آرزوست بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست ۲ ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست ۳ بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست ۴ گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو آن گفتَنَت که بیش […]